"Ανάμεσα στις μνήμες, τα όνειρα, τις επιθυμίες και τις τύψεις,
ποιος είναι σίγουρος για το τι στα αλήθεια συνέβη;"
-Luis Bunuel
Να μην θυμάται άλλο...
Να μην νοσταλγεί...
Το πέτυχα ένα βράδυ με δάκρυα στα μάτια
Πάνω από αυτές τις φωτογραφίες που του θύμιζαν όλα αυτά που έζησε, που ένιωσε
Τα άτομα που δε ξέχασε αλλά με ευκολία τον ξέχασαν
Έχασε το αληθινό από το φανταστικό... Ποίος ήταν πια; Δεν ήξερε
"Μήπως ξέρεις κάποιο μέρος που να φοβάμαι λιγότερο;"
Με ρώτησε καθώς έκανα να φύγω...
"Μελαγχόλησες τώρα και φεύγεις;"
Σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε με μάτια που καίγαν
Πλησίασα... Κάθισα δίπλα του...
"Σκίσε και αυτές... και όταν τελειώσεις πάνε βγάλε καινούργιες", του είπα.
"Τι γυρεύω εγώ εδώ;" μου φώναξε
"Ρώτα τις φωτογραφίες που μόλις έσκισες"
-Μη φεύγεις...!!!
-Βγάλε με μια φωτογραφία...
~[...]~
Δε τον ξανά είδα... Και κάθε φορά που σκέφτομαι αυτήν την ιστορία δεν είμαι σίγουρος για το τι στα αλήθεια συνέβη...
Δεν είμαι σίγουρος
άμα συνέβη...