Ανολοκλήρωτες Σκέψεις VI

-[1]-

Εμείς οι δυο δε θα τελειώσουμε ποτέ. 

Γιατί μόνο η ζωή τελειώνει σε αυτήν την αιωνιότητα. 

Μόνο η ζωή

-[2]-

Αρνιέται ότι αρέσκεται στη σκέψη,

πως ο άνθρωπος μπορεί και μόνος

-[3]-

Να σε τρομάζει το άγγιγμα 

να σε αηδιάζει η σκέψη

-[4]-

Κι αν δεν αγκαλιάσεις τη θλίψη, 

τι θε να αγκαλιάσεις; 

Τη χαρά; 

Η χαρά έρχεται και φεύγει, 

η θλίψη είναι παντοτινή. 

Μ' αυτή πρέπει να μάθεις να ζεις.

-[5]-

Όσο παίρνει μια καραμέλα να λιώσει στο στόμα. 

Τόσο σου χρειάστηκε.

Τόσο. 

Κι ας μη μου ήταν αρκετό.

-[6]-

Εραστής της μοναξιάς και του θανάτου.

Τριγυρνάει από δρόμο σε δρόμο ψάχνοντας να βρει, 

μια λέξη, μια εικόνα.

Μια ελπίδα μήπως μπορέσει από αυτήν να κρατηθεί.

.
.
.


-[23]-
Να σου μιλούν και να λυπάσαι τον εαυτό σου.
Από αυτό προσπαθώ να ξεφύγω.

.
.
.

-[28]-
Πόση σιωπή, είναι υπερβολικά πολύ σιωπή;
Πόση σιωπή σκοτώνει τη στιγμή;

.
.
.

-[404]-
Γλυτώσαμε από πόλεμο,
από χολέρα,
και πεθάναμε από αγάπη.