* Τα λογια φτωχά,αλλα η πλούσια σκέψη με κάνει πάντα να σκέφτομαι κάτι θετικό. Σίγουρα η ζωή είναι παράξενη και μας επιφυλάσσει πράγματα δυσάρεστα αλλά και εκπληκτικά. Καμιά φορά αναρωτιέμαι γιατί; Δεν περνω απάντηση καμία, βάζω τα δυνατά μου, αλλά πάλι τα ίδια. Ίσως για καλο μου. Οι σκέψεις ομως τρέχουν και δεν τις προλαβαίνω. Δεν πειραζει όμως γιατί ίσως και να μην μπορώ να τις μεταφράσω. Κουράγιο θα έρθει η στιγμή. Και όμως πάντα κλείνω τα μάτια και αναρωτιέμαι. Μήπως? θα έπρεπε? γιατί? Ξέρεις ίσως!! μπορεί...
* Υπάρχω σαν να μην υπήρξα ποτέ, έζησα τότε χωρίς να ξέρω το τώρα, και τώρα στέκομαι γυμνός απο όνειρα, μα οι τσέπες μου ειναι γεμάτες με ιδέες... Και το κουτί μου εχει γεμίσει μέχρι πάνω με καπνό, και με ζαλίζει... με σκοτώνει, ο μαύρος ήλιος απο πάνω με καίει, αλλά με δίνει κουράγιο... Και συνεχίζω, ίσως κάποια μέρα, ίσως... ίσως να απαλλαγώ, αλλά φοβάμαι, φοβάμαι, φοβαμαι όλους εσάς που σας βλέπω να γελάτε... μα καλά εσείς δεν πονάτε?
* Το πρόβλημα με τους νέους δεν είναι ότι δεν σέβονται τους μεγαλύτερους. Είναι ότι οι μεγαλύτεροι δεν σέβονται τους νέους.