Μέχρι να αρχίσω να προχωρώ
να μου κρατάς το χέρι
και κάθε φορά που αδιαφορώ
να φυτεύεις έναν κρίνο στο παρτέρι.
Και όταν επιτέλους θα βρεις τέρι
Να φυλάξεις βαθιά το "σ' αγαπώ".
Να μου κρατάς το χέρι.
Μέχρι να μη τρέμει πια το χέρι.
Μέχρι να μη τρέμει..
Μέχρι...
II.
...σε πρόδωσα.
IIΙ.
Έφευγα βιαστικά κάθε ξημέρωμα
φοβόμουν πως ήμασταν μαζί.
Και είχα το ελάττωμα και δε φανέρωνα
το συναίσθημα που κρύβει η σιωπή.
IV.
Στα αρχίδια σου μικρέ
ανάγκη δε τους είχες
στους κόσμους σου
μπορείς και ταξιδεύεις
V.
Γεμίσαμε τις καρδιές μας με αλκοόλ,
τα πνευμόνια μας με σάπιο καπνό.
Προσμένουμε την ώρα
που θα φύγουμε από δω.
-[...]-
Ένα κομμάτι που σε κάνει χίλια κομμάτια
και ένα δάκρυ που σκουπίζεις
για να ξαναγεμίσουν με δάκρυα τα μάτια
-[...]-
"Κάποιες λέξεις δεν είναι να τις χαρίσεις,
τις φιλάς με προσοχή, κι αν δε βρεις να τις μοιράσεις
θα μείνουν στον κόσμο κληρονομιά"
VI, VII, VIII...
...και ήταν και οι σκέψεις του που καταλήγαν πουθενά.