Πλησιάζει ο καιρός που θα σκάσει η φούσκα
και θα πλημμυρίσει η γειτονιά τρόμο και απόγνωση
"μη φοβάσαι, δε θα αλλάξει τίποτα!" του 'πα
μα δε με πίστεψαν και με άφησαν στην απομόνωση
Οι κύκλοι στένευαν και οι άνθρωποι που γνώριζα πληθαίναν
απρόσωποι, μοναχικοί σε παρέες, στους δρόμους σε κλίκες
όλοι μαζί, ένα τσούρμο, τους γνώρισα προσωπικά έναν έναν
κανείς, ούτε εσύ, δε θυμήθηκαν τα λόγια που τους είπες.
Μονόδρομα πεζοδρόμια πλέον γέμισε η όλη η πόλη
με αγνώστους που δε σηκώνουν, ούτε στιγμή το κεφάλι
σαν κοιτάξουν, το βλέμμα παγώνει. Φοβούνται όλοι.
Η φούσκα έσκασε. Εκτεθήκαμε. Από την αρχή και πάλι
Ήρθε ο καιρός που θα σκάσει η φούσκα
και η γειτονιά θα πλημμυρίσει με κλάμα
ενός αποτυχημένου πατέρα,
και ενός ξενιτεμένου υιού που θα γυρίσει άμα...