Νοσταλγία - Νostalgia

    Νοσταλγώ εκείνες τις μικρές στιγμές που δεν έχουν έρθει ακόμα. Και φοβάμαι. Φοβάμαι μη και δεν έρθουν.
    Νοσταλγώ εκείνες τις σιωπηλές στιγμές καθώς τα λόγια σταματούσαν και ακουγόταν μόνο ο καπνός και το οινόπνευμα στο μικρό, στενό, κουτί σου.

Μα πιο πολύ νοσταλγώ τα ανήσυχα βράδια του καλοκαιριού που πάντα κατέληγαν στο ίδιο σημείο.

Μπροστά στη θάλασσα, να σκάει το κύμα στην γέφυρα. Κι εμείς μόνοι, χαμένοι, νικημένοι να το αφουγκραζόμαστε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Ημερολόγια

Ημερολόγια = Τα λόγια μιας ημέρας

Και το φεγγάρι;

Σταθμός "Πράσινο"

Γιατί πράσινο;
Γιατί κι άλλος Σταθμός;

Ένα χρόνο και πέντε μήνες μετά απο την πρώτη ανάρτηση, όπου είχα αναφέρει οτι θα "γράφω τις σκέψεις μου μέχρι να βρει τον λόγο και τον δρόμο αυτό το ιστολόγιο", 3000 προβολές μετά και άλλον ασήμαντων αριθμών, πιστεύω βρήκε τον δρόμο του.

Έτσι εγκαινιάζω τον Σταθμό "Πράσινο" , ένα ιστολόγιο με ιστορίες κυρίως και όχι τόσο καταθλιπτικά, αν θέλετε, όπως ο Σ. "Μπλε".

Μπλε = Χρώμα της στεναχώριας (εξού και τα Blues)
Πράσινο = Χρώμα της αισιοδοξίας, δύναμης και αντοχής

Έτσι απο τα Μπλε Ποιηματάκια πάμε στις Πράσινες ιστοριούλες.

Καλή ανάγνωση και εύχομαι να αντεπεξέλθω και στα δύο εξίσου καλά.
Και ποιος ξέρει... Ίσως γεμίσουμε κάποτε χρώματα!

Εκείνο το Παιδί

στον Γ.Δ. και σε κάθε Δ.