Ανησυχία

Ο χτύπος του ρολογιού τον αγχώνει
θα χτυπήσει το ρημάδι;
Όσο περνάει η ώρα η προσμονή του μεγαλώνει.
Πάλι μόνος θα το περάσει και αυτό το βράδυ.

Ξενερώνει...

Κοιτάει γύρο βλέπει φίλους.
Κοιτάει γύρο βλέπει σκύλους.
Κοιτάει γύρο κι είναι μόνος.
Δε του λέει πια τίποτα η λέξη "πόνος"

Μεγαλώνει...

Τον κοιτάει λέει "καλό βράδυ"
Την κοιτάει λέει "καλή νύχτα"
Πλησιάζει την φιλάει.
Της λέει "ακόμα ένα"

Αηδιάζει...

Γυρνάει σπίτι μοναχός
τις σκέψεις αραδιάζει
Τι βλαμμένος, τι χαζός!
Από μέσα του τα βγάζει.

Μετανιώνει...

Το πτυελοδοχείο δε θα γίνω κανενός
Θυμώνει, βρίζει, νευριάζει.
Χτυπάει το ρημάδι, λέει "εμπρός"
Η θαμπή φωνούλα τον ρημάζει.

Δε θα μάθει...

Εορταστικό

Κοιτάς από το παράθυρο

είσαι πιο θλιμμένος από ποτέ

είναι η μέρες που σε κάνουν να νιώθεις ακόμα χειρότερα

Βλέπεις τους άλλους

είναι χαρούμενοι, γελαστοί, ευδιάθετοι

προσπαθείς και εσυ.
Ναι αυτό κάνω... προσπαθώ

Μα θα γυρίσεις, και μετά;

Που να βρεις τη χαρά που έλεγες πως θα έχεις;

Αυτό κοιτούσες από το παράθυρο

αυτό έβλεπες και έτρεμες.

Μη μείνεις μόνος

Δε με πειράζει όμως που θα μείνεις μόνος

Σε ενοχλεί το ότι θα χρειαστεί να δώσεις εξηγήσεις μετά

Και τι απαντάς;

Όταν σε ρωτήσουν "πως πέρασες;"
θα χαμογελάσεις,

θα απαντήσεις
 "Ε καλά μωρέ, ήσυχα"

και θα είναι αλήθεια

Χαμογελάς,

απαντάς.
Μα το χαμόγελο άμα το δει κάποιος που σε αγαπά

θα καταλάβει πόσο πόνο κουβαλάει

Γι αυτό φοβάμαι να χαμογελάσω πια

Φοβάμαι μη με πάρουν χαμπάρι

Είναι και οι μέρες

χαζές, ελπιδοφόρες,

Γεμάτες θλίψη που κρύβεται πίσω από ευχές και δώρα

Κλείνω τα μάτια και εύχομαι όλα να τελειώσουν

και μέχρι να τα ξανά ανοίξω το '13 έγινε '14
το '15 '16

Νιώθω ήδη κουρασμένος.

Άντε να την βγάλουμε και αυτή τη χρονιά