Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017

Εορταστικό


Κοιτάς από το παράθυρο
είσαι πιο θλιμμένος από ποτέ
είναι η μέρες που σε κάνουν να νιώθεις ακόμα χειρότερα

Βλέπεις τους άλλους
είναι χαρούμενοι, γελαστοί, ευδιάθετοι
προσπαθείς και εσυ.
Ναι αυτό κάνω... προσπαθώ

Μα θα γυρίσεις, και μετά;
Που να βρεις τη χαρά που έλεγες πως θα έχεις;

Αυτό κοιτούσες από το παράθυρο
αυτό έβλεπες και έτρεμες.
Μη μείνεις μόνος

Δε με πειράζει όμως που θα μείνεις μόνος
Σε ενοχλεί το ότι θα χρειαστεί να δώσεις εξηγήσεις μετά
Και τι απαντάς;

Όταν σε ρωτήσουν "πως πέρασες;"
θα χαμογελάσεις,
θα απαντήσεις
 "Ε καλά μωρέ, ήσυχα"
και θα είναι αλήθεια


Χαμογελάς,
απαντάς.
Μα το χαμόγελο άμα το δει κάποιος που σε αγαπά
θα καταλάβει πόσο πόνο κουβαλάει

Γι αυτό φοβάμαι να χαμογελάσω πια
Φοβάμαι μη με πάρουν χαμπάρι

Είναι και οι μέρες
χαζές, ελπιδοφόρες,
Γεμάτες θλίψη που κρύβεται πίσω από ευχές και δώρα

Κλείνω τα μάτια και εύχομαι όλα να τελειώσουν
και μέχρι να τα ξανά ανοίξω το '13 έγινε '14
το '15 '16

Νιώθω ήδη κουρασμένος.
Άντε να την βγάλουμε και αυτή τη χρονιά