* Μπορούμε..αν το κάνουμε ψιθυριστά και όχι κλαίγοντας, ή φωνάζοντας σαν γραφικοί επαναστάτες...οι εποχές έχουν αλλάξει, όποιος φωνάζει ελέγχεται,όποιος σου ψιθυρίζει στο αυτί , πείθει.
* Όσο πιο πολύ ζητάμε τη μοναξιά μέσα μας τόσο περισσότερο βρίσκουμε το νόημά μας σαν άνθρωποι, και άμα συνηθίσεις τη μοναξιά μετά θα σε αρέσει!
* Για να ξεφύγεις από όλους και από όλα γίνε τρελός, οι τρελοί είναι σοφοί άνθρωποι!
" I'm a difficult, insecure, broken person, tho I used to have a strong will and a positive mind. After seeing many things that I should not have seen in my younger years, I finally reached my breaking point. Got depressed, could not get away out of the situation I was in, sank deeper and deeper.
Then, I got this amazing person in my life, my best friend.
Though everyday is a struggle, he makes me want to recover from being broken.
Πριν λίγο καιρό είχα διαβάσει από ένα γνωστό μου άτομο το εξής:
Πριν Μιλήσεις .... Άκου
Πριν Γράψεις .... Σκέψου
Πριν Πληγώσεις .... Νιώσε
Πριν Μισήσεις .... Αγάπησε
Πριν Τα Παρατήσεις .... Προσπάθησε
Δεν είναι ότι τα παραπάνω τα βρίσκω λάθος μα ίσως ήταν καλύτερα ως εξής:
Πριν Μιλήσεις .... Σκέψου
Πριν Γραψεις .... Σκέψου
Πριν Πληγώσεις .... Σκέψου
Πριν Μισήσεις .... Σκέψου
Πριν Τα Παρατήσεις .... Σκέψου
Και αφού σκεφτείς θα μπορέσεις και να ακούσεις καλύτερα, να μιλήσεις καλύτερα να γράψεις, να νιώσεις να αγαπήσεις αλλά και να προσπαθήσεις. Η σκέψη είναι η αρχή και το τέλος αλλά έχει μια μικρή διαχωριστική γραμμή, που δεν πρέπει να παραβλέπεται, την πράξη!
Και αφού στις μέρες μας - και σε αυτές που έρχονται - δεν σου επιτρέπουν να μιλήσεις, να γράψεις, να προσπαθήσεις, να νιώσεις το καλύτερο που μας μένει είναι να σκεφτούμε και μετά να πράξουμε.
Αλλά πάντα η σκέψη να προηγηθεί της πράξης!
Αν δεν θες να γίνεις και εσύ ένας ακόμα κούφιος άνθρωπος....
* Τα λογια φτωχά,αλλα η πλούσια σκέψη με κάνει πάντα να σκέφτομαι κάτι θετικό. Σίγουρα η ζωή είναι παράξενη και μας επιφυλάσσει πράγματα δυσάρεστα αλλά και εκπληκτικά. Καμιά φορά αναρωτιέμαι γιατί; Δεν περνω απάντηση καμία, βάζω τα δυνατά μου, αλλά πάλι τα ίδια. Ίσως για καλο μου. Οι σκέψεις ομως τρέχουν και δεν τις προλαβαίνω. Δεν πειραζει όμως γιατί ίσως και να μην μπορώ να τις μεταφράσω. Κουράγιο θα έρθει η στιγμή. Και όμως πάντα κλείνω τα μάτια και αναρωτιέμαι. Μήπως? θα έπρεπε? γιατί? Ξέρεις ίσως!! μπορεί...
* Υπάρχω σαν να μην υπήρξα ποτέ, έζησα τότε χωρίς να ξέρω το τώρα, και τώρα στέκομαι γυμνός απο όνειρα, μα οι τσέπες μου ειναι γεμάτες με ιδέες... Και το κουτί μου εχει γεμίσει μέχρι πάνω με καπνό, και με ζαλίζει... με σκοτώνει, ο μαύρος ήλιος απο πάνω με καίει, αλλά με δίνει κουράγιο... Και συνεχίζω, ίσως κάποια μέρα, ίσως... ίσως να απαλλαγώ, αλλά φοβάμαι, φοβάμαι, φοβαμαι όλους εσάς που σας βλέπω να γελάτε... μα καλά εσείς δεν πονάτε?
* Το πρόβλημα με τους νέους δεν είναι ότι δεν σέβονται τους μεγαλύτερους. Είναι ότι οι μεγαλύτεροι δεν σέβονται τους νέους.
