Δεν με χαλάει
Δεν με χαλάει που τα όνειρα δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ,
αλλά οι ελπίδες που δεν έπαψαν ούτε στιγμή να καίνε μέσα μου.
Και ενώ έβλεπα όλους τριγύρω να χάνουν τη φλόγα από τα μάτια τους,
υπήρχαν μερικοί που ίδρωναν,
μερικοί που δάκρυζαν,
μερικοί που μάτωναν και πάλευαν να αμυνθούν σε αυτή την απάθεια
που κυβερνάει και καταπίνει όλο και περισσότερο κόσμο,
μα δεν τους βλέπω πια..
Έπαψαν να κυκλοφορούν.
Κουράστηκαν;
Βαρέθηκαν;
Τους κατάπιε και αυτούς η απάθεια ή ετοιμάζουν κάτι;
Ίσος κλείστηκαν στους εαυτούς τους
όσο ακόμα προλάβαιναν να σώσουν ότι ανθρώπινο τους είχε απομείνει....
Μα τους χρειάζομαι και αυτοί δεν λένε να εμφανιστούν
Όπως ένα μωρό χρειάζεται το γάλα της μάνας,
όπως ένα δέντρο χρειάζεται τη βροχή
και ένα ψάρι το νερό.
Έτσι και εγώ τους χρειάζομαι
άτομα ειλικρινά,
να νοιάζονται και όχι να προσποιούνται
να σε καταλαβαίνουν
μα πάνω απ' όλα να σου γεμίζουν τη ζωή
γιατί κατάφεραν κάποιοι με βια να στην αδειάσουν.
Κλείστηκα και εγώ μέσα μου μήνες, χρόνια...
Αλλά ήρθε η ώρα να βγω...
Τώρα είναι η ώρα που βγαίνω στους δρόμους
και τους φωνάζω
και τους καλώ,
και δεν απαντούν, και φωνάζω πιο δυνατά, και δεν ακούγομαι,
τη φωνή μου σκεπάζουν τα διπλανά κλαμπακια και τα καφέ μπαρ και οι μεθυσμένοι
που μόλις γύρισαν από τα "μπουζούκια" τους.
Αυτή είναι η αρχή, υπάρχουν κι άλλοι αλλά μέχρι τότε
θα ξετυλίγω μόνος μου το κουβάρι!