Νοσταλγώ εκείνες τις σιωπηλές στιγμές καθώς τα λόγια σταματούσαν και ακουγόταν μόνο ο καπνός και το οινόπνευμα στο μικρό, στενό, κουτί σου.
Μα πιο πολύ νοσταλγώ τα ανήσυχα βράδια του καλοκαιριού που πάντα κατέληγαν στο ίδιο σημείο.
Μπροστά στη θάλασσα, να σκάει το κύμα στην γέφυρα. Κι εμείς μόνοι, χαμένοι, νικημένοι να το αφουγκραζόμαστε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Κι αν νοσταλγώ
είναι επειδή δεν
μου 'μεινε τίποτα να πω
Και δε μπορώ
να νομίζω πως
μόνο εγώ δε ξέρω ν' αγαπώ
Είναι η μικρή
μου διαφορά
ή μικρή μου
αδιαφορία