Φοβάμαι... Σκέπασε με
Δεν με αντέχω, ούτε εσένα
ούτε κανέναν
...απέχω...
Απέχω από όλους κι όλα
Απέχω από ο,τι με κολλά
στα παλιά
Απέχω από ο,τι μου κόβει τα φτερά
Απέχω από την αγάπη
που γελά
σα ρίχνομαι στα βαθιά της τα νερά
Έχω μια σκέψη που τρώει τα σωθικά μου
Έχω μια ιδέα που τινάζει τα μυαλά μου
Έχω ένα κίνητρο που όλο πίσω με πάει
Και μια αγάπη για τους ίδιους που δε ξεκολλάει
Έχω έναν φόβο που φοβούνται όλοι
Μια ασθένεια που τη γιατρεύει η φορμόλη
Έχω μια ιδέα που τη φοβούνται όλοι
Ένα μυαλό ποτισμένο στη φορμόλη
Μια ιδέα
Μια αρρώστια
Μια αγάπη
Έχω το "κάτι"
που το φοβούνται όλοι
Μια πιο πολύ φοβάμαι εγώ
φοβάμαι εγώ
...φοβάμαι εγώ...
και ΔΕ ΜΠΟΡΩ να σωθώ