Και πως να αρνηθείς;
Έστω στο πιο απλό.
Πως να αρνηθείς
όταν ξέρεις ότι κάποτε
μπορεί, κάποτε
να σου δώσει σημασία.
Έστω για λίγο.
Σε τρυπάει
σε χαλάει
Μα για δυο λεπτά
μισή ώρα, μια μέρα
δε θα΄σαι μόνος.
Και πως να το εξηγήσεις
χωρίς τις συνηθισμένες
παρεξηγήσεις.
Όταν το δωμάτιο
σκοτεινιάζει,
ο χρόνος παγώνει.
Τα πάντα μικραίνουν
και εγώ ο ποιο μικρός
απ'όλους. Απ'όλα.
Τέσσερα μπορώ
να μετρήσω
και πόσα άλλα
που έχω πετάξει.
Δε θα βρεθούν
ποτέ ξανά.
Δε θα τα βρω
ποτέ ξανά.
Χρόνια πεταμένα.
Σφαγμένα στο βωμό
της ελπίδας.
Οτι κάποτε
θα τελειώσει.
Τέσσερα μετράω.
Εύχομαι-Προσεύχομαι
Δε το συνηθίζω.
Δε ξέρω τι να ελπίζω.
Δε μπορώ να φωνάξω.
Φοβάμαι
Φοβάμαι μην ακουστώ.
Θα ανταμώσουμε!
Θα ανταμώσουμε;
Κανείς δε ξέρει.
Δε θέλω να μάθω.
Θέλω τον χρόνο
με το μέρος μου.
Θέλω τις νύχτες
στο μέρος μου,
στο μέρος σου
να περνάμε.
Θέλω το τότε
να υψώσει ανάστημα
να σακατέψει το τώρα
να αγαπηθούν
και να γεννήσουν
το αύριο.
Ένα μέρος να μπορώ.
Να μπορώ να ζήσω.
Θέλω ένα μέρος
Να μη με ξεχνάς.
Να μη ξεχνώ-εγώ
τον εαυτό μου.
Και πιο πολύ
Θέλω εκεί
να μη προσπαθώ
να ξεχάσω εσένα.
Σε τρυπάει
Σε χαλάει
και σε ρίχνει
Δε σε πονάει
Πονάει του άλλους
και πονάς
που πονάς του άλλους.
"Οι άλλοι"
Όλα για αυτούς
Για κανέναν
και για όλους.
Διακρίσεις-Έρωτες-Απογοητεύσεις
Απ'όλα και τίποτα.
Τίποτα απ'όλα αυτά!
-"Λάζαρε δεύρο έξω"
Η μεγάλη πέτρα μετακινήθηκε
και ο Λάζαρος τυλιγμένος
στο σάβανο εμφανίστηκε.-
Όλοι θέλουμε κάποιον
κάποιον να μας κουνήσει
να μας πει "βγες..."
"...δεν έχει νόημα, βγες!"
Τώρα... Όχι σύντομα!
Χάνω μέρες.
Πρέπει να βγω.