Αν δεν έβγαινα καθόλου από το σπίτι μου,
αν δε γελούσα με τα αστεία σου,
αν δε χαμογελούσα κάθε φορα που σε έβλεπα,
αν κάθε φορά που με κοιτούσες δε χαμήλωνα το βλέμμα μου;
Αν δεν ήμουν μπερδεμένος,
αν δεν άλλαζε τίποτα το καλοκαίρι,
αν δε σε είχα γνωρίσει ποτέ,
αν δε με αγγάλιαζες τότε που είχα σπάσει.
Αν σε κερνούσα μπύρες... και σ' αγκάλιαζα στο τέλος;
Αν το άρωμα σου δε με ζάλιζε τόσο πολύ.
Αν δε μου έμοιαζες τόσο, λες να σου έμοιαζα εγώ;
Και άν για μια στιγμή... μια μονάχα στιγμούλα,
σταματούσες να προσπαθείς να με κάνεις να γελάσω;
Τότε;
Τότε τι θα γινόμουν;
Τι θα με κρατούσε στη γραμμή;
Αν σε κερνούσα μπύρες... και τέλειωνε μια για πάντα εκεί;