 |
| "Θα συμβεί την νύχτα κάτω από την σκουριά των μυαλών τους" |
Ξεκίνησε δειλά κι αργά
ο νέος τον κόσμο ν' αλλάξει
Ξεκίνησε δειλά κι αργά
ο νέος ιστορία για να γράψει
δυο εφτάχρονα παιδιά
Να φτιάξουν έναν κήπο
σα κι αυτόν που είχαν δει στον ύπνο
Το σπίτι γύρισαν μωρέ
μα υλικά δε βρήκαν
κι έτσι το όνειρο χάθηκε
στις μάνας την "καληνύχτα"
Κι σα μεγάλωσαν αυτά
κι γίναν κιόλας δεκάξι
τον κόσμο γύρεψε ν' αλλάξει
ο ένας απο τους δυο
Μα σα το έμαθε ο άλλος
μυαλό πήγε να του βάλει
"Ούτε κήπο δε μπορούμε
σε τούτο το μαγκάλι"
"Αδερφέ μου άσε με
κι έχω πια εφόδια
έχω ελπίδα κι όνειρο
που θα τους κόψει τα πόδια"
Ξεκίνησε δειλά κι αργά
ο νέος τον κόσμο ν' αλλάξει
ξεκίνησε και να τον φτιάξει
όπως τον είδε στο όνειρο
Ξεκίνησε δειλά κι αργά
ο νέος τον κόσμο ν' αλλάξει
Ξεκίνησε δειλά κι αργά
ο νέος ιστορία για να γράψει