Όλοι πεθαίνουμε μόνοι στο τέλος,
αλλά χρειαζόμαστε ανθρώπους
να μας συντροφεύουν
μέχρι εκεί!
Όλοι κάνουμε λάθη
δε το αρνούμαι
μα εγώ έχω κάνει τα περισσότερα
και τα χειρότερα
Αγαπούσα πάντα πολύ
μα φοβόμουν ακόμα πιο πολύ
να το δείχνω, να το λέω
και τώρα πια το κλαίω
Δενόμουν με άτομα που ήξερα ότι θα χάσω
ίσος γιατί άμα τα είχα δεδομένα δε θα τα αγαπούσα τόσο
αλλά πάντα ένας χωρισμός, ένα τέλος πονάει
Αγαπούσα και αδιαφορούσα για το τέλος
Μα να τη η στιγμή που πια βρίσκομαι στο πάτο
Πιο κάτω από όλους και από όλα
Και όσους αγαπούσα δεν είναι πια εδώ
Να μου δώσουν το χέρι τους να σηκωθώ
Λάθος να αγαπάς, λάθος και να μη
Μα είναι αυτή είναι ζωή;
Α., Δ., Τ., Θ., Ζ., Β., Μ., Κ., Π.
Για οτι έχασα, για όσα θα βρω αξίζει να προχωρώ;
Αξίζει ακόμα να αγαπώ;
Μα το 'χω καταλάβει πια... Πληρώνω το λάθος της φύσεώς μου!