η εξήγηση θα 'ρθει κάποτε, όταν δεν θα χρειάζεται πια καμιά
εξήγηση
-Τάσος Λειβαδίτης
 |
| Εκεί που δεν υπάρχουν οι πατρίδες, εκεί που σπάνε οι καταιγίδες |
Τόσα πολλά μέσα σε μια μέρα
πως να τα χωρέσει ο νους μας;
Και το ένα χειρότερο από τ' άλλο
σε κάνουν καπνό σε ρίχνουν
και σε σκορπούν
στο πάτωμα.
Μέσα τασάκι όλες οι αναμνήσεις
το κουράγιο και οι ελπίδες
όλα μέσα εκεί μαζεμένα...
Και δες τα τώρα...
Όλα σκορπισμένα στο πάτωμα.
Και αυτό το πάτωμα γιατί μας σταματά
γιατί δεν μας αφήνει να κάνουμε ελεύθερη πτώση
να το ευχαριστηθούμε μέχρι να εξαφανίστουμε
μια για πάντα...
Τόσα πολλά και ακόμα αντέχουμε...
Μα από τι είμαστε φτιαγμένοι τέλος πάντων;
Πότε σπάμε;
Πότε ραγίζουμε;
Γιατί δε μιλάμε;
Γιατί δε βρίζουμε;
ΓΙΑΤΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ;
γιατί αγαπάμε;
για τι σκεφτόμαστε...;
(αχ πόσο γλυκείς είναι ο νους όταν
σταματά)
Πότε
θα μάθουμε το γιατί; πότε;
Και όταν το μάθουμε δε θα μας νοιάζει πια
γιατί τελικά συμβιβαστήκαμε...
Αλλά αυτοί που δεν συμβιβάσθηκαν;
Παίρνουν χάπια και οινόπνευμα για να κοιμηθούν;
Τυλίγουν θηλιές στο λαιμό τους;
Αλλάζουν την πορεία στο αίμα τους;
Αντέχουν αυτοί που δεν συμβιβάστηκαν και 'μαθαν το γιατί;
Είναι άξιο προσπάθειας;