Ακόμα ένα τραγούδι και πάμε

Κάποτε έρχεται η στιγμή που πρέπει να φύγουμε...                                    

"κάθε εμπειρία είναι και ένας στοίχος* στο τραγούδι της ζωής μας"

Κάποτε έρχεται η στιγμή που πρέπει να φύγουμε...

...να συνεχίσουμε... 

...να προχωρήσουμε.

Μα είναι τόσα πολλά αυτά που μας κρατάνε πίσω. 

είναι τόσες πολλές

οι αναμνήσεις...

τα συναισθήματα... 

είναι τόσα πολλά τα τραγούδια.

Μα πρέπει να ξεκινήσω, δεν πρέπει να μείνω πίσω...

δεν πρέπει να μείνω

ικέτης ούτε σακάτης

στοιχειωμένος ούτε κουρέλι

Δεν πρέπει να γίνω προσκυνητής των "παλιών ωραίων καιρών"

Κάποτε έρχεται η στιγμή που πρέπει να προχωρήσουμε...

...να συνεχίσουμε... 

...να φύγουμε.

Μα είναι και το τραγούδι που πρέπει να τελειώσει...

να δω ολόκληρο το έργο...

όλο το θέατρο που θα ξαναζήσω...

να τελειώσει το τραγούδι που ακούω...

μπας και καταλάβω το νόημα...

Μα πρέπει να βιαστώ οι άλλοι φύγαν.

μένω μόνος μέρα με τι μέρα.

όλο και πιο μόνος. 

και αυτά που με συγκινούσαν τότε... 

δεν μ' ανατριχιάζουν πια.

Κάποτε έρχεται η στιγμή που πρέπει να προχωρήσουμε...

...να φύγουμε...

...να συνεχίσουμε.

Μα όλα γύρω αρχίζουν και μαυρίζουν

...θολώνουν.

Τα πάντα γύρω μας γίνανε σκοτεινά. 

δεν βλέπεις τίποτα δεν αντιλαμβάνεσαι τίποτα

δεν ακούς. δεν βλέπεις. δε μιλάς.

Μα ένα φως στο δρόμο που επέλεξε να περπατήσεις

αρχίζει να φέγγει 

όλο και πιο πολύ όσο πλησιάζεις

και φτάνεις δίπλα του 

και ακούς το τραγούδι πολύ δυνατά

Αυτό το γνώριμο ήχο που άκουγες τόσο καιρό

τώρα το ακούς καθαρά

και είναι τόσο όμορφο

και πλημμυρίζεις από συναισθήματα... 

όλα τα συναισθήματα μαζί ταυτόχρονα

ΑΓΑΠΗ

ΜΙΣΟΣ

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ 

ΘΛΙΨΗ

ΧΑΡΑ

ΕΥΤΥΧΙΑ

ΖΗΛΟΣ

ΕΡΩΤΑΣ

ΘΥΜΟΣ

ΝΤΡΟΠΗ

ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ

ΠΟΝΟΣ

ΜΟΝΑΞΙΑ...

Και μεθάς και δεν αντέχεις άλλο 

νιώθεις να σπας 

θες να λυτρωθείς  

και ακουμπάς το φως 

και τελειώνουν όλα....

Το τραγούδι σταμάτησε... 

όλα και πάλι είναι φωτεινά και παραδεισένια 

όσα είχες καταφέρει τα πέταξες επειδή δεν τ' άντεξες 

Και τώρα είσαι άδειος πάλι, άδειος όπως είχες κάποτε ξεκινήσει. 

Μα δεν είσαι στεναχωρημένος 

αλλά ούτε και χαρούμενος. 

Μα σου τι δίνει αυτή η αναπάντεχη σιωπή

και είσαι ξανά μονός στο πουθενά...

Τουλάχιστον τότε είχες και το τραγούδι  

Τώρα δεν έχεις τίποτα 

Κοιτάς πίσω σου: Τίποτα  

κοιτάς μπροστά: Δεν μπορείς να δεις τίποτα

Χαμογελάς και αρχίζεις να προχωράς  

Αρχίζοντας ένα νέο τραγούδι 

Αρχικά σφυρίζοντας το...  

αλλά όσο θα πλησιάζεις το φως το τραγούδι θα μεγαλώνει 

μέχρι να ξαναφτάσεις στο τέλος του... 

στο νόημα του... 

στο φως...

στην αρχή του επόμενου 

Κάποτε έρχεται η στιγμή που πρέπει να να συνεχίσουμε

...να φύγουμε... 

....προχωρήσουμε.
Κάποτε τελειώνει το τραγούδι και εκεί αρχίζει το Επόμενο

Εναρμονισμός λέξεων (στίχος + τοίχος)